…συμβαίνουν όλα όσα ήθελες να συμβούν εδώ και μήνες.
Κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι με το άτομο που πίστευες πως δεν υπάρχει κανένα ψήγμα επικοινωνίας πλέον.
Ακούς μουσικές που ποτέ πριν δεν είχες ακούσει και ξέρεις πως μόλις επιστρέψεις στο σπίτι σου θα συνεχίσεις να τις ακούς για να κρατήσεις τη στιγμή αναλλοίωτη.
Κάποιες φορές κατά καιρούς νιώθεις λίγο πιο ζωντανός από άλλες φορές κι ας είσαι ένα χάλι και μισό που στέκεται με βιταμίνες και πονστάν.
Βλέπεις ταινίες σοβαρές που ξεφτιλίζεις και γελάς σαν ηλίθιος και προσπαθείς να μοιραστείς την ίδια κουβέρτα.
Σκέφτεσαι μια αγκαλιά που επιδιώκεις μόνο μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Κάποιες φορές κατά καιρούς σκέφτεσαι λογικά και συνειδητοποιείς πως όλα όσα είπατε ήταν απλά βαρύγδουπες δηλώσεις της στιγμής.
Θα μπει στο χώρο και δε θα νιώσεις τίποτα εκτός από οίκτο.
Θα πεις τις μεγαλύτερες αλήθειες σε δυο σειρές ενός μηνύματος.
Θα σιχαθείς τον εαυτό σου που σε άγγιζε.
Κάποιες φορές κατά καιρούς δε σε νοιάζει.
Κάποιες φορές κατά καιρούς δεν θα το θες άλλο.
Κάποιες φορές κατά καιρούς | η συντροφικότητα είναι αυταπάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου