χο χο χο και αηδίες.

~ πειραζει που τα δικα μου χριστουγεννα ειναι ασπρομαυρα;
ειναι αυτα που ζω στο δρομο, με το κρυο και τη γκρινια.
δεν εχουν δωρα ακριβα, ουτε πρωτοτυπες ευχες.
εχουν ανθρωπους αληθινους, με προβληματα καθημερινα.
δεν ψωνιζουν ακαταπαυστα για να καλυψουν τα κενα τους και ριχνουν και καμια ματια διπλα τους.
δεν εχουνε τα χριστουγεννα της βανδη! εχουνε το γιαννακη και τη γιοκο, οκ;

τα κουδουνακια μας τελειωσαν.
τα πεταξα απο το μπαλκονι σημερα για να κανουν θορυβο καθως τα χτυπαει ο αερας, μπας και ξυπνησει λιγο ο κοσμος.
ακου!
κανουν ντιρλιν ντιρλιν *.* νιεεε.

εχουμε φωτακια και ζαχαρη αχνη ομως, μιαμμμ.
και κουραμπιεδες που μπορω να τους γραψω, αλλα δεν μπορω να τους πω!

τα χριστουγεννα δεν ειναι καποιες μερες το χρονο.
αμα θες τα κρατας μονιμα.
και οχι με το δεντρο.
ξεκολλα.