Τον έβλεπα να κάθεται ήσυχος δίπλα στο παράθυρο διαβάζοντας το βιβλίο του.
Το βλέμμα του απέπνεε μία απίστευτη σιγουριά, μα τα μάτια του συνήθως ήταν υγρά.
Διάβαζε και έδειχνε να κατανοεί κάθε σημείο στίξης.
Κοιτάζοντάς τον, ένιωθα πως είχε βρει την απάντηση σε όλα τα ερωτήματα της ζωής του.
Ώσπου μια από κείνες τις μέρες με ρώτησε:
«June, ποιος είμαι; Και... γιατί μένεις ακόμα μαζί μου;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου