Τρία χρόνια το έχω - καιρός ήταν.
Ωστόσο, τίποτα δεν μοιάζει ουσιώδες όταν δεν έχει ξαναφορεθεί.
Πίσω απ' την πόρτα κρέμεται κι όποτε το βλέπω γυρνάω το βλέμμα αλλού γιατί είναι και πάλι το μόνο που μ'έχει γλυτώσει απ'το να συνηθίσω τ' όνομά μου. Το πραγματικό, όχι αυτό που ξέρουν όλοι.
Αυτό που έγραψες μία φορά κι από τότε χάθηκες ξανά όπως καλά ξέρεις να κάνεις.
Και μυρίζει ακόμα λεβάντα; Κάτι τέτοιο. Περίεργο άρωμα. Δε φεύγει ποτέ. Ποτέ όμως.
~ και πάλι το ίδιο μοτίβο.
λέξεις σε επανάληψη.
νόημα κανένα.
μέχρι κι εγώ βαρέθηκα τις αηδίες που γράφω δηλαδή...
μουτζώνω τον εαυτό μου εκατοντάδες φορές την ημέρα, μη νομίζεις.
και απάντηση καμία.
γιατί τελικά είναι πολλά βάρη για μια πλάτη όλα αυτά.
γιατί ν'αντέξεις;
γιατί να μπορέσεις;
πιο εύκολο είναι να κοιμηθείς.
κι αν δεν κοιμάσαι, έλα.
[θα μπορούσα να γράφω για χρόνια μόνο και μόνο για να περιγράψω μια λέξη που ποτέ δεν είπα.]
3 σχόλια:
Οι λέξεις επαναλαμβάνονται. Και οι φράσεις καμιά φορά, όχι τόσο συχνά όσο νομίζουμε. Κάθε φορά που έχεις γράψει κάτι όμως το έχεις βιώσει με ένα ξεχωριστό συναίσθημα.
τι πάει να πεί νόημα κανένα, δεν υπάρχει αυτό.
είσαι πιο ιδιαίτερη απ'τα κλισέ σου.
@ Αμέλια: τελικά μπορεί να είναι το ίδιο συναίσθημα,αλλά να αλλάζουν οι παραστάσεις γύρω μου.
@ acorpsperdu: εγώ,ναι,είμαι!
Δημοσίευση σχολίου