«Γιατί πέφτουν τ‘ αστέρια;
Δεν κρατιούνται καλά;»
Και με κοιτάζεις. Περιμένεις απάντηση. Και κλαις. Και λες πως όσα πέφτουν είναι για μας και για να πραγματοποιηθεί η δική μας ευχή. Και ξέρω πως είναι αληθινό, γιατί δεν μου το λες εσύ, μα το παιδάκι που με κοιτάζει και δεν φοβάται τίποτα και κανέναν. Το παιδάκι που έχει τα χεράκια σταυρωμένα και μυρίζει τη θάλασσα.
Και τα βράδια με σκεπάζει μ’ ένα τραπεζομάντιλο λευκό και με κοιτάζει να κάνω γκριμάτσες. *only every night*
Δεν ξέρω τι ευχήθηκες – δεν θέλω να μάθω.
Απλά.. προσπάθησέ το. σε παρακαλώ.
[ image credits: beloved wirrow. ]
3 σχόλια:
Πολύ ωραίο το σχέδιο!
Το σχέδιο δεν είναι δικό μου, είναι ενός κυρίου που ακούει στο όνομα wirrow. -> http://wirrow.blogspot.com/ αν σε ενδιαφέρει.
Ευχαριστώ για το χρόνο σου :))
Σε ευχαριστώ πολύ tzoun:)
Δημοσίευση σχολίου