5:23. Το κουτί άνοιξε.

...Και καθώς είσαι με τα βιβλία στο χέρι, το εμπιθρί στ'αυτιά και 280 σκέψεις στο κεφάλι (γιατί είπαμε, μεγαλώνεις και φαίνεται από το πόσες στροφές βαράει το ρημάδι σου το δευτερόλεπτο) κοιτάζεις έξω από το παράθυρο και συνειδητοποιείς πως βρίσκεσαι μέσα σ’ένα τεράστιο κουτί.
____ Κουτί, ναι. ___ 
Στην αρχή δεν το πίστευα, αλλά έτσι είναι τελικά.
____ Η τραγικότητα της κατάστασης είναι η εξής: Οι πόλεις μας είναι οι αποθήκες μας και μέσα τους έχουμε πεταμένα χιλιάδες κουτιά. Παλιά, καινούρια, με ζωγραφιές, χωρίς ζωγραφιές, με πολλά ή λίγα ανοίγματα.. Ζούμε σε κουτιά. Κοιμόμαστε σε κουτιά. Ξυπνάμε σε κουτιά.
_______ _­Ταξιδεύουμε μέσα σε κουτιά με προορισμό άλλα κουτιά. Αυτά είναι τα λεγόμενα Κουτιά Μαζικής Μεταφοράς. Στριμωχνόμαστε οικειοθελώς εκεί μέσα καθημερινά με σκοπό να πάμε στο κουτί της δουλειάς μας, στο κουτί του γκόμενού μας, στο άλλο το μουσικό κουτί που θα μας διασκεδάσει… Και όλα αυτά δίπλα σε ανθρώπους που στην ουσία αναπνέουμε ό,τι εκπνέουν μα δεν θα μάθουμε ποτέ ούτε το όνομά τους, ούτε που στο διάολο πάνε ούτε τι κάνουν στη ζωή τους, ούτε αν στην τελική θέλουν να ζουν ή όχι. Βέβαια, το πιο τραγικό είναι ότι πληρώνουμε για να ζήσουμε τη μιζέρια των Κουτιών Μαζικής Μεταφοράς και οι φοιτητές έχουν κάρτα η οποία τους προσφέρει έκπτωση στη μιζέρια τούτη.

Ζούμε σε κουτιά. Κοιμόμαστε σε κουτιά. Ξυπνάμε σε κουτιά. Κάνουμε έρωτα μέσα σε κουτιά. Κλείνουμε τις ζωές μας μέσα σε κουτιά. Κάνουμε έρωτα μέσα σε κουτιά! Προσπαθούμε να νιώσουμε ασφάλεια μέσα σ’αυτά και οτιδήποτε γίνεται έξω από αυτά θεωρείται ανάρμοστο και κακό. Η ζωή μας το κουτί μας, γιατί;

_____ Ύστερα όταν μεγαλώσουμε και γίνουμε όλα αυτά που φοβόμασταν πως θα γίνουμε, ψάχνουμε να βρούμε το καλύτερο και μεγαλύτερο κουτί που θα «στεγάσει» τη ζωή μας, τα παιδιά μας, τα υλικά μας αγαθά… Μετά τα παιδιά μας μεγαλώνουν και έχουν όνειρο να βρούν ένα καλύτερο κουτί από αυτό που μεγάλωσαν για να δείξουν πως δεν γίνανε όλα αυτά που φοβόνταν.. 

_______ Ζούμε με το φόβο μήπως και δεν μπορέσουμε να αποπληρώσουμε το κουτί μας, μήπως κάποιος μας κλέψει το κουτί μας, μήπως πιάσουμε το γκόμενο μας να γαμιέται με άλλη μέσα στο ίδιο μας το κουτί! 

______ Και όσο μένουμε μέσα σ’αυτά τα κουτιά σκεφτόμαστε, δε σκεφτόμαστε; Και οι σκέψεις μας γεμίζουν το χώρο. Φαντάσου ένα λεωφορείο και ο καθένας να σκέφτεται ένα πράγμα… Ξαφνικά η οροφή γεμίζει με σκόρπιες σκέψεις, ο χώρος αρχίζει να μυρίζει παράξενα και στο τέλος δεν μπορείς ούτε ανάσα να πάρεις γιατί πνίγεσαι – μεγαλώνεις, το ξέχασες; _____ Μήπως γι’αυτό τελικά στα αγγλικά η λέξη ΄box’ έχει τόσες σημασίες; Ίσως να ταυτίζονται όλες αυτές οι σημασίες τελικά. Ίσως ναι, να παλεύεις με σένα μέσα στο κουτί σου για να βγεί κάποιος κερδισμένος. Να παλεύεις με τις σκέψεις σου για να βγεις χαμένος.. ________ Φρικάρω. ___ Ωστόσο, η κατάσταση συνεχίζει να μου φαίνεται έτσι - και περισσότερο «έτσι» μη σου πω - όσο περνάει κι ο καιρός… Φυσικά και δεν φταίει μόνο ένας, αλλά όλοι, αλλά εκτός κουτιού μπάζει και έχουμε γίνει όλοι τραγικά επιρρεπής στις ιώσεις και τα συναφή.

Και τα σύνορα είναι ο χώρος που σε τυλίγουνε.

- Για δωράκι;

- Ναι, φυσικά. Εμπριμέ κορδέλα θέλω παρακαλώ..

- Καρτούλα αλλαγής βάζω;

- Καλέ όχι, το βόλεμα είναι καλό. Που να τρέχω για αλλαγές τώρα..

P.s: Έχω χάσει κάθε λυρισμό που (δεν) είχα. Άκρη δεν βγάζω. Οι Tindersticks μ’αρέσουν ξανά. Πάω για ύπνο.