12.1.10

σ' ένα μπουκάλι χωράω.

Κι εσύ δείχνεις κατανόηση.

Χαμογελάς και στέκεσαι να με κοιτάς.

Σ’αρέσει γι’αυτό μένεις.

Μακάρι να είναι αυτό.

Και να ανοίγω το βλέμμα μου και να είσαι δίπλα ακόμα..

24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα.

24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα..

…Ώσπου να χάνεται αυτό που δεν βρήκε το δρόμο του.

Να κρυώνω αλλά και να μην.

Να γυρνάω την πλάτη αλλά να μην νιώθω μακριά.

Να είμαι εντελώς κατεστραμμένη, αλλά να το ξέρεις και να το ξέρω πως το ξέρεις και να μην κρύβεται κανένας.

24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα.


24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα..



24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα…






Για μια στιγμή νόμισα πως έφυγες... Και όχι. Δεν προσπάθησα καν να το αποδεχτώ.

1 σχόλιο:

Lilly M. είπε...

μια αιωνιότητα οι 24 ώρες σου :)