2.3.11

d is for many things.


πως θα σου φαινόταν λέει, αν ήσουν ρολόι που δεν χωρούσε πια στο χρόνο και πέταγε τους δείκτες μακριά για να τα βάλει με το 3. πως θα' ταν η ζωή σου λέει, αν στα χέρια είχες φτερά και στο κεφάλι σου μυαλό. και η πρώτη ερώτηση που μου' ρχεται στο νου: Λογοκρισία γιατί;



18.2.11

4 .


Οι αισθήσεις μου αφαιρούνταν κάθε φορά που με άγγιζες.
Το θυμόμουν αργότερα πόσο βίαιος υπήρξες.


( και ναι. έχω φτάσει στο σημείο που δεν μπορώ να γράψω ούτε δύο δικές μου γραμμές. όχι, δεν είμαι περήφανη γι'αυτό. ωστόσο, όσο υπάρχει αλκοόλ και καπνός είμαι καλά. αλήθεια λέω. κι αν ακόμα δεν αποφάσισα, δεν έχει σημασία. έχω μια βδομάδα γεμάτη με βιβλία και κάτι να νομίζω ότι με περιμένει μακριά από δω. )